Wilma Brekelmans
Spot on… Wilma!
‘Vermaken, entertainen of raken.. Dat geeft mij een voldaan gevoel
Hoe lang ze precies lid is weet ze niet, een jaar of 21, 22, 23? Maar dat ze een bijzonder lid is van Ka-Thé durf ik wel te stellen. Wilma Brekelmans – van Riel, moeder van twee mooie meiden en al sinds 1985 getrouwd met Hans Brekelmans die ook lid is van de club!
In het dagelijkse leven is Wilma met heel veel plezier kraamverzorgende, het allermooiste beroep van de hele wereld (aldus Wilma). Dit doet ze met plezier. Met haar vrolijke lach maakt ze de mensen blij. Tevens heeft Wilma ook een kritische blik, want ze speelt niet alleen toneel, ze is ook regisseur. Via het Ka-Thé, destijds nog Kaatsheuvels Volkstoneel, volgde ze een regie opleiding. Dit heeft haar tot nu toe veel mooie toneelstukken opgeleverd. Ze regisseert niet alleen voor Ka-Thé maar heeft ook voor andere verenigingen mogen regisseren.
Ik vroeg Wilma wat ze leuk vindt om te spelen? ‘Het is heerlijk om in de huid van een ander te kruipen. Wanneer je publiek daarmee kunt vermaken, entertainen of raken, dan krijg ik een voldaan gevoel. Heerlijk om daarin soms weg te dromen.’
‘Ik vind het leuk om rollen te spelen waarin ik veel van mezelf kan laten zien, zoals een karakterrol. Maar ik vind het ook leuk om een superslecht kreng te spelen. Ik probeer altijd op zoek te gaan naar het karakter van de rol die ik speel. Soms put ik dit uit eigen karakter, maar vaak is het ook ver bij mij vandaan.’
Maar wat lijkt jou nou een leuk toneelstuk om te spelen? ‘Tja, ik vind veel stukken leuk of mooi. Ik heb daarin een brede interesse. Als u als lezer naar onze stukken komt kijken, dan treft u altijd een gemotiveerde groep spelers, die er gezamenlijk voor gaan om iets moois neer te zetten!’
Ik eindig met de vraag ‘Met welk fictief personage zou jij jezelf mee vergelijken?’ Een opvallend antwoord kreeg ik terug.. ‘Ik zou graag een elfje uit Droomvlucht willen zijn. Ik zou zo graag eens een keertje op zo’n schommeltje willen zitten. Met prachtige haren, een mooi elfenjurkje. Ach, was ik nog maar wat jaartjes jonger’ .. Wie weet Wilma, wie weet